Sa Crésia de Santu Nicola
Sa Crésia de Santu Nicola Obiscu, de su Séculu XI - XII, s'agatat in Barúmini, foras de su tzentru abbitau, in pitzus de unu cúcuru chi ndi at pigau su nómini de s'edifítziu de cultu, e difatis ddi narant Su Cúcuru de Santu Nicola, po mori de su grandu cunsideru chi ddi donàt sa bidda. De is documentus e paperis istóricus ndi bessit a pillu chi sa crésia, fraigada a contonis de pedra vulcànica, est su fàbbricu prus antigu de Barúmini, de su primmu períodu romànicu.
Sa crésia tenit una navada única cun duas intradas: una a su costau a sud e s'àtera, cun una lunedda in pitzus, a parti de ananti, in s’afaciada. A dolu mannu oindí s’afaciada est sderrocada ma si pentzat chi in su passau fiat cumenti sa de Santu Pedru in Mara Arbarei, o sa de Santu Nicola de Otana, chi funt de su matessi tempus istóricu.
De s'intrada, mancai no siat intrea, si podit biri s'incroamentu e s'arcu de iscàrrigu chi ddoi fiat in pitzus; aintru imbecis, unu de is pagus piessignus chi s'agatant est sa ventana a arcu.
Sa cobertura, incapas, depiat èssiri de linna; su presbitériu, imbecis teniat sa cobertura a tzumbóriu. De s'àbside no si isciit giai nudda, ma acanta de is trempalis a arcu ddoi iat duas ventanas e duus innícius a dónnia parti.
Cument'e totus is crésias de sartu, sa de Santu Nicola puru no est manna meda: est longa 12,90 metrus, larga 3,10 e arta 3,50.
In su 1830 sa crèsia dd'iant iscunsacrada e nexi de su tempus, bentu e proina, ca ingunis in pitzus costumant a èssiri fortis meda, ndi est arruta giai totu, e difatis funt abarraus in peis is fileras de is murus isceti.
In su 1900 in pitzus de su Cúcuru de Santu Nicola ant postu una Cruxi de Pedra, asuba de una basi cuadrada a iscaleris, po nd'arregordai sa memória.
Po ndi isciri de prus in pitzus de su Comunu de Barúmini e de is monumentus suus, si podit bisitai su situ internet:
***
SA MARMIDDA CHISTIONAT IN SARDU - Progetu finantziau cun su dinai de sa Regione Autònoma de Sardigna cunforma a sa L. 482/99 e a sa L.R. 22/2018.
.png)
